Ας επανέλθουμε στον αρχικό κώδικα που χρησιμοποιήσαμε για να διαβάσουμε ένα αρχείο. Εδώ θα παρουσιάσουμε μία παραλλαγή του κώδικα που παρουσιάστηκε νωρίτερα με χρήση ενός ιδιαίτερου try block.

TryWithResources.java

import java.io.*;
import java.util.*;
 
public class TryWithResources {
 
  public static double addFileContents(String path) {
 
    File file = new File (path);
    try(Scanner sc = new Scanner(file)) {
      double sum = 0.0;
      while(sc.hasNextDouble()) {
        double value = sc.nextDouble();
        sum += sc.nextDouble();
      }
    }
    catch(FileNotFoundException ex) {
      System.out.println("The specified file was not found at "+ path);
    }
    catch(NoSuchElementException ex) {
      System.out.println("The specified type of element was not found!");
    }
 
    return 0.0;
  }
 
  public static void main(String args[]) {
    try {
      double result = addFileContents(args[0]);
      System.out.println("Result is: "+result);
    }
    catch(IndexOutOfBoundsException ex) {
      System.out.println("No file has been specified from command line!\n");
    }
  }
 
}

Από τον παραπάνω κώδικα ξεχωρίζει η δήλωση της μορφής

    try (Scanner sc = new Scanner(file)) ) { 
    }

όπου ανοίγουμε ένα resource πριν εισέλθουμε στο σώμα του try block. Σε αυτό το τμήμα κώδικα η ιδιαιτερότητα είναι ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το αν θα κλείσει σωστά το Scanner object ή όχι. Ανεξάρτητα από το αν θα δημιουργηθεί Exception ή όχι, το JVM θα αναλάβει να κλείσει το Scanner object αν αυτό παραμένει ανοιχτό. Απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί το παραπάνω είναι η κλάση του αντικειμένου που θα δημιουργηθεί να υποστηρίζει το interface java.lang.Autoclosable ή ένα από τα sub-interfaces αυτού (π.χ. java.io.Closable).

Στην ίδια λογική μπορούμε να έχουμε περισσότερες από μία δηλώσεις κώδικα μέσα στην παρένθεση του try block όπως παρακάτω

try (
        Scanner sc1 = new Scanner(new File(filename1));
        Scanner sc2 = new Scanner(new File(filename2));
    ) {