Ας εξετάσουμε την κλάση Vector που είδαμε στην ενότητα της υπερφόρτωση τελεστών. Ο προσδιοριστής nothrow σε συνδυασμό με τον τελεστή new μας υποχρεώνει να ελέγξουμε την επιστρεφόμενη τιμή του τελεστή new για να δούμε έαν έχει αποτύχει η διαδικασία δέσμευσης μνήμης ή όχι και στην περίπτωση που έχουμε αποτυχία τερματίζουμε το πρόγραμμα.

Vector.hpp

#include <iostream>
#include <cstdlib>
 
using namespace std;
 
class Vector {
  int *array;
  long size;
 
public:
  Vector(long length=0);
  ~Vector();
  int &valueAt(int pos) const;  // returns a reference to element at position pos
};

Vector.cpp

#include "Vector.hpp"
Vector::Vector(long length) {
  size = length;
  array = new (nothrow) int[size];
  if(array==NULL) {
    cerr << "Memory allocation failure!" << endl;
    exit(-1);
  }
  for(int i=0; i<size; i++)
    array[i] = 0;
}
 
Vector::~Vector() {
  delete [] array;
}
 
int &Vector::valueAt(int pos) const {
  if(pos>=size) {
     cerr << "Invalid access position!\n";
     return array[size-1];
  }
  return array[pos];
}

Αν και η παραπάνω διαδικασία δεν είναι λανθασμένη, έχει το βασικό μειονέκτημα ότι θα πρέπει να τερματίσουμε το πρόγραμμα. Ο λόγος είναι ότι στην περίπτωση που αποτύχει η δέσμευση της μνήμης, λόγω λανθασμένου ορίσματος, ο κατασκευαστής της κλάσης Vector επιστρέφει ένα αντικείμενο το οποίο δεν είναι σωστά αρχικοποιημένο.

VectorUse.cpp

#include "Vector.hpp"
 
int main() {
  long size;
  cout << "Enter verctor size: ";
  cin >> size;
  Vector v(size);
  for(int i=0; i<size; i++)
    v.valueAt(i) = 100-1;
}

Η παραγωγή ενός exception μπορεί να επιλύσει πιο αποτελεσματικά το παραπάνω πρόβλημα, διότι υποστηρίζει τη διαχείριση συμβάντων που δεν επιτρέπουν την ομαλή εκτέλεση του προγράμματος. Στο παράδειγμα του κατασκευαστή της κλάσης Vector, η αποτυχία κλήσης του τελεστή new (χωρίς τον προσδιοριστή notrhow) παράγει ένα exception τύπου std::bad_alloc, το οποίο μπορούμε να διαχειριστούμε στη μέθοδο main, όπως παρακάτω:

Vector.hpp

#include <iostream>
#include <cstdlib>
 
using namespace std;
 
class Vector {
  int *array;
  long size;
 
public:
  Vector(long length=0);
  ~Vector();
  int &valueAt(int pos) const;  // returns a reference to element at position pos
};

Vector.cpp

#include "Vector.hpp"
 
Vector::Vector(long length) {
  size = length;
  array = new int[size];
  for(int i=0; i<size; i++)
    array[i] = 0;
}
 
Vector::~Vector() {
  delete [] array;
}
 
int &Vector::valueAt(int pos) const {
  if(pos>=size) {
     cerr << "Invalid access position!\n";
     return array[size-1];
  }
  return array[pos];
}

VectorUse.cpp

#include "Vector.hpp"
 
int main() {
  long size;
 
  cout << "Enter verctor size: ";
  cin >> size;
  try {
    Vector v(size);
  } catch(std::bad_alloc ex) {
    std::cout << "Allocation failure!\n";
    exit(-1);
  }
 
}

Στη C++ μπορείτε να δημιουργήσετε ένα Exception χρησιμοποιώντας οποιονδήποτε τύπο δεδομένων, δηλαδή δεν απαιτείται τα αντικείμενα που παράγονται να είναι απόγονοι συγκεκριμένης κλάσης. Δείτε μερικά παραδείγματα παραγωγής έγκυρων exceptions παρακάτω:

throw -1;                     // throw an integer value
throw ENUM_INVALID_INDEX;     // throw an enum value
throw "Invalid argument!";    // throw a literal C-style (const char*) string
double pi=3.14159; throw pi;  // throw a double variable that was previously defined
throw MyException("Fatal!");  // Throw an object of class MyException

Όπως σε όλες τις γλώσσες αντικειμενοστραφούς προγραμματισμού η παραγωγή μιας εξαίρεσης θα πρέπει να γίνει μέσα σε ένα try block και η διαχείριση της μέσα σε ένα catch block που ακολουθεί το try block. Δείτε το παρακάτω ενδεικτικό παράδειγμα, όπου ανάλογα με την είσοδο που βάζει ο χρήστης παράγεται διαφορετικού τύπου exception.

ExceptionHandling.cpp

#include <iostream>
using namespace std;
 
class MyException: public std::exception {
public:
  const char* what() const throw() {
    return "Just another std::exception";
  }
};
 
int main() {
  try {
    int option;
    cout << "Enter option (1-5): ";
    cin >> option;
    char c;
    MyException ex;
    switch(option) {
      case 1:
        throw 10;  // throw an int literal
        break;
      case 2:
        throw 2.5;  //throw a double literal
        break;
      case 3:
        throw "C++"; //throw a char * literal
        break;
      case 4:
        throw string("C++"); //throw a std::string
        break;
      case 5:
        throw ex; //throw a MyException object
        break;
      default:
        c = -10; 
        throw c;  // throw a character
        break;
    }
  } catch(int ex) {
    cout << "Got '"<< ex <<"'!\n";
  } catch(double ex) {
    cout << "Got '"<< ex <<"'!\n";
  } catch(const char *ex) {
    cout << "Got char* '"<< ex <<"'!\n";
  } catch(const string &ex) {
    cout << "Got string '"<< ex <<"'!\n";
  } catch(const MyException &ex) {
    cout << "Got '"<< ex.what() <<"'!\n";
  } catch(...) {    // catch any exception not caught above!
    cout << "Got an exception of unknown type!\n";
  }
  cout << "Successfully handled the created exception!\n";
}

  } catch(...) {     // catch any exception not caught above!
    cout << "Got an exception of unknown type!\n";
  }