Η δημιουργία αντικειμένων γίνεται με κλήση του αντίστοιχου κατασκευαστή ως εξής:

Rectangle rect1(3,4);
Rectangle rect2(5);
Rectangle rect3;

Ο παραπάνω κώδικας δημιουργεί 3 αντικείμενα της κλάσης Rectangle το αντικείμενο rect1 με πλευρές 3 και 4, το rect2 με πλευρές κοινού μήκους 5 και το αντικείμενο rect3 που λαμβάνει τυχαίες τιμές.

Rectangle rect3(); // this is an error

Εκτός από την χρήση παρενθέσεων για την κλήση του καστασκευαστή της κλάσης όταν αυτός έχει ορίσματα υπάρχουν οι παρακάτω επιπλέον τρόποι κλήσης κατασκευαστών:

Στην περίπτωση που έχουμε μόνο μία παράμετρο μπορούμε να καλέσουμε τον κατασκευαστή της κλάσης με χρήση του τελεστή ίσον ('=') ως εξής:

class_name object_name = initialization_value;

Για παράδειγμα, για την κλάση Rectangle στη συνάρτηση main μπορείτε να γράψετε

int main () {
  Rectangle rect=5;
  cout << "area: " << rect.getWidth() * rect.getHeight() << endl;
  return 0;
}

Σε αυτή την περίτπωση καλείται ο κατασκευαστής που έχει ένα μόνο όρισμα το οποίο λαμβάνει την τιμή 5. Το εμβαδό του παραλληλογράμμου που εκτυπώνεται είναι 25 (5×5).

Η C++ δίνει την δυνατότητα χρήσης αγκύλων αντί για παρενθέσεις προκειμένου να καλέσουμε τον κατασκευαστή της κλάσης. Ο τρόπος αυτός έχει τις εξής δύο παραλαγές:

int main () {
  Rectangle rect {5,6}; // calls Rectangle(int w, int h)
  cout << "area: " << rect.getWidth() * rect.getHeight() << endl;
  return 0;
}

Καλείται ο κατασκευαστής της κλάσης με δύο ορίσματα (width=5, height=6).

int main () {
  Rectangle rect = {5,6}; // calls Rectangle(int w, int h)
  Rectangle rects[2] = {{4,5}, {5,6}}; // calls Rectangle(int w, int h) for each table element
  cout << "[rect    ] area: " << rect.getWidth() * rect.getHeight() << endl;
  cout << "[rects[0]] area: " << rects[0].getWidth() * rects[0].getHeight() << endl;
  cout << "[rects[1]] area: " << rects[1].getWidth() * rects[1].getHeight() << endl;
  return 0;
}

Οι παραπάνω δύο τρόποι είναι ισοδύναμοι εάν πρόκειται να αρχικοποιήσουμε ένα μεμονομένο αντικείμενο. Στην περίπτωση που θέλουμε να αρχικοποιήσουμε πίνακες από αντικείμενα, μόνο η χρήση του τελεστή ίσον ('=') πριν από τις αγκύλες επιτρέπει την παραπάνω αρχικοποίηση σε μία εντολή.

Τα αντικείμενα που φτιάξαμε μέχρι τώρα αποθηκεύονται μέσα στη στοίβα της συνάρτησης που καλεί τον κατασκευαστή της. Τα αντικείμενα αυτά έχουν χρόνο ζωής όσο εκτελείται η συγκεκριμένη συνάρτηση και η στοίβα της είναι ενεργή. Μόλις επιστρέψουμε από την συνάρτηση που δημιουργεί το οποιοδήποτε αντικείμενο, αυτό καταστρέφεται αυτόματα. Εάν συντρέχουν λόγοι εκκαθάρισης μνήμης ή περιγραφέων αρχείων οφείλουμε να ορίσουμε καταστροφέα για τη συγκεκριμένη κλάση.

foo.cpp

#include <iostream>
using namespace std;
#include "Rectangle.cpp"
 
void foo(void) {
  Rectangle rect[2] = { {5,6}, {3,4} };
  cout << "rect[0] area: " << rect[0].getArea() << endl;
  cout << "rect[1] area: " << rect[1].getArea() << endl;
}
 
int main() {
  int x=5, y=3;
  foo();
  cout << "x: " << x << ", y: " << y << endl;
}

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που θέλουμε να ορίσουμε ένα αντικείμενο το οποίο θα παραμείνει και μετά την έξοδο από τη συνάρτηση που το δημιούργησε. Σε αυτές τις περιπτώσεις αρκεί να ορίσουμε ένα δείκτη προς το αντικείμενο και να το αρχικοποιήσουμε με τη βοήθεια του τελεστή new. Ο τελεστής new έχει την δυνατότητα να δεσμεύσει τον απαραίτητο χώρο στο heap και να καλέσει τον κατασκευαστή για το αντικείμενο που θα δημιουργηθεί. Παρακάτω βλέπετε ένα παράδειγμα όπου η συνάρτηση foo επιστρέφει ένα αντικείμενο της κλάσης Rectangle.

foo.cpp

#include <iostream>
using namespace std;
#include "Rectangle.cpp"
 
Rectangle* foo(int w, int h) {
  Rectangle *rect_ptr = new Rectangle {w,h};
  return rect_ptr;
}
 
int main() {
  int x=5, y=3;
  Rectangle *rect = foo(x,y);
  cout << "x: " << x << ", y: " << y << endl;
  cout << "area : " << rect->getArea() << endl;
}

όπως παρακάτω:

int main() {
  Rectangle rect{3, 4};
  Rectangle *r1, *r2, *r3;
  r1 = ▭
  r2 = new Rectangle = {5, 6};
  r3 = new Rectangle[2] { {4,8}, {7,3} };
  cout << "rect's area: " << obj.area() << endl;
  cout << "*r1's area: " << foo->area() << endl;
  cout << "*r2's area: " << bar->area() << endl;
  cout << "r3[0]'s area:" << baz[0].area() << endl;
  cout << "r3[1]'s area:" << baz[1].area() << endl;       
  delete bar;
  delete[] baz;
  return 0;
}