Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

--- cpp:exception [2019/05/06 07:13] – [Διαχείριση Εξαιρέσεων] gthanos
+++ cpp:exception [2019/05/06 07:17] – [Κληρονομικότητα εξαιρέσεων] gthanos
@@ Line 1: / Line 1: @@
-====== Διαχείριση Εξαιρέσεων ======
+====== Δημιουργία & Διαχείριση Εξαιρέσεων ======
 Ας εξετάσουμε την κλάση **Vector** που είδαμε στην ενότητα της υπερφόρτωση τελεστών. Ο προσδιοριστής //nothrow// σε συνδυασμό με τον τελεστή **new** μας υποχρεώνει να ελέγξουμε την επιστρεφόμενη τιμή του τελεστή **new** για να δούμε έαν έχει αποτύχει η διαδικασία δέσμευσης μνήμης ή όχι και στην περίπτωση που έχουμε αποτυχία τερματίζουμε το πρόγραμμα.
@@ Line 164: / Line 164: @@
         break;
       case 4:
-        throw string("C++"); //throw a string
+        throw string("C++"); //throw a std::string
         break;
       case 5:
@@ Line 170: / Line 170: @@
         break;
       default:
-        c = -10; throw c;  // throw a character (default option)
+        c = -10; throw c;  // throw a character
         break;
     }
@@ Line 204: / Line 204: @@
 </WRAP>
-===== Κληρονομικότητα εξαιρέσεων =====
-Ας υποθέσουμε ότι έχουμε τη σχέση κληρονομικότητας μεταξύ των κλάσεων **BaseException** και **DerivedException**, όπως παρακάτω:
-<code cpp BaseException.h>
-using namespace std;
-class BaseException: public std::exception {
-protected:
-  int a;
-public:
-  BaseException(int a) { this->a = a; }
-  const char* what() const throw() {
-    //char s[64];
-    char *s = new char [64];
-    sprintf(s, "BaseException, a: %d\n", a);
-    return s;
-  }
-};
-</code>
-<code cpp DerivedException.h>
-#include "BaseException.h"
-using namespace std;
-class DerivedException: public BaseException {
-  int b;
-public:
-  DerivedException(int a, int b): BaseException(a) { this->b = b; }
-  const char* what() const throw() {
-    char *s = new char [64];
-    sprintf(s, "DerivedException, a: %d, b: %d\n", a, b);
-    return s;
-  }
-};
-</code>
-<code cpp ExceptionUse.cpp>
-#include <iostream>
-#include "DerivedException.h"
-using namespace std;
-int main() {
-  try {
-    int option;
-    cout << "Enter option (1-2): ";
-    cin >> option;
-    BaseException bex(-2);
-    DerivedException dex(4,5);
-    switch(option) {
-      case 1:
-        throw bex;
-        break;
-      case 2:
-        throw dex;
-        break;
-    }
-  } catch(BaseException ex) {
-    cout << ex.what();
-  } catch(DerivedException ex) {
-    cout << ex.what();
-  }
-  return 0;
-}
-</code>
-O παραπάνω κώδικας παράγει το παρακάτω //warning// κατά τη μεταγλώττιση:
-<code>
-ExceptionUse.cpp:22:5: warning: exception of type ‘DerivedException’ will be caught
-   } catch(DerivedException &ex) {
-     ^
-ExceptionUse.cpp:20:5: warning:    by earlier handler for ‘BaseException’
-   } catch(BaseException &ex) {
-     ^
-</code>
-το οποίο εν συντομία λέει ότι ένα exception τύπου //DerivedException// θα "πιαστεί" από το 1ο //catch block// και το 2ο //catch block// δεν θα λειτουργήσει ποτέ. Το παραπάνω είναι λογικό διότι ένα αντικείμενο της κλάσης //DerivedException// είναι και //BaseException// με βάση τις αρχές της κληρονομικότητας.
-Εκτελέστε όμως τον παραπάνω κώδικα (παρά το warning) δίνοντας ορίσμα τους αριθμούς 1 και 2. Το αποτέλεσμα είναι το εξής:
-<code>
-gthanos@gthanos-DESKTOP:~/Downloads/C++$ ./ExceptionUse
-Enter option (1-2): 1
-BaseException, a: -2
-gthanos@gthanos-DESKTOP:~/Downloads/C++$ ./ExceptionUse
-Enter option (1-2): 2
-BaseException, a: 4
-</code>
-Παρατηρήστε ότι ενώ στην 2η περίπτωση παράγεται ένα //DerivedException// το αντικείμενο που τελικά λαμβάνουμε είναι τύπου //BaseException//. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι η συνάρτηση //what()// είναι //virtual// πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να καλείται η κατάλληλη έκδοση της συνάρτησης με βάση τον τύπο του αντικειμένου για το οποίο καλείται, ανεξάρτητα από τον τύπο της η οποία δείχνει στο αντικείμενο (δες [[cpp:polymorphism|δυναμικό πολυμορφισμό]]).
-Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι ότι αν και παράγεται ένα αντικείμενο τύπου //DerivedException// αυτό γίνεται //catch// από το πρώτο //catch block//. Μέσα στο //catch block// το αρχικό αντικείμενο αντιγράφεται σε ένα άλλο αντικείμενο τύπου //BaseException//, διότι έχουμε κλήση με τιμή στο //catch block//. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι από το αρχικό αντικείμενο κρατάμε οτιδήποτε ανήκει στην κλάση //BaseException// και απορρίπτουμε το υπόλοιπο.
-Ο τρόπος για να δουλέψει σωστά ο παραπάνω κώδικας είναι μέσα στο //catch block// να μην περάσουμε το αντικείμενο γιατί δημιουργείται αντίγραφο, αλλά να περάσουμε μία αναφορά σε αυτό, όπως παρακάτω:
-<code cpp ExceptionUse.cpp>
-#include <iostream>
-#include "DerivedException.h"
-using namespace std;
-int main() {
-  try {
-    int option;
-    cout << "Enter option (1-2): ";
-    cin >> option;
-    BaseException bex(-2);
-    DerivedException dex(4,5);
-    switch(option) {
-      case 1:
-        throw bex;
-        break;
-      case 2:
-        throw dex;
-        break;
-    }
-  } catch(BaseException &ex) {
-    cout << ex.what();
-  } catch(DerivedException &ex) {
-    cout << ex.what();
-  }
-  return 0;
-}
-</code>
-Πλέον το αποτέλεσμα της εκτέλεσης είναι το αναμενόμενο
-<code>
-gthanos@gthanos-DESKTOP:~/Downloads/C++$ ./ExceptionUse
-Enter option (1-2): 1
-BaseException, a: -2
-gthanos@gthanos-DESKTOP:~/Downloads/C++$ ./ExceptionUse
-Enter option (1-2): 2
-DerivedException, a: 4, b: 5
-</code>
-<WRAP tip 80% center round>
-Το πιάσιμο μιας εξαίρεσης με χρήση αναφοράς για αντικείμενα σύνθετου τύπου (όχι char, int, long, double κλπ), διότι //α)// αποφεύγουμε την αντιγραφή του αντικειμένου μέσα στο //catch block// (πιο γρήγορος κώδικας) και //β)// αποφεύγουμε την "αποκοπή" μέρους του αντικειμένου της εξαίρεσης λόγω του χειρισμού της από ένα //catch block// βασικότερου τύπου από τον τύπο του αντικειμένου της εξαίρεσης.
-</WRAP>
-<WRAP tip 80% center round>
-Είναι προφανές ότι η σειρά των //catch blocks// θα έπρεπε να είναι η αντίστροφη (πρώτα το //catch block// για την αναφορά τύπου //DerivedException// και στη συνέχεια το //catch block// για την αναφορά τύπου //BasedException//. Ο λόγος είναι ότι εάν παραμείνει η σειρά των //catch blocks// ως έχει το 2o catch block δεν εκτελείται ποτέ.
-</WRAP>
 ===== Stack Unwinding =====