Αντικειμενοστραφής Προγραμματισμός

User Tools

Site Tools

Trace:
cpp:exception

Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

Link to this comparison view

Both sides previous revisionPrevious revision
Next revision		Previous revision
Next revisionBoth sides next revision
cpp:exception [2018/05/18 13:45] – [Κληρονομικότητα] gthanoscpp:exception [2020/05/04 08:53] – gthanos
Line 1: Line 1:
-====== Διαχείριση Εξαιρέσεων ======+====== Δημιουργία & Διαχείριση Εξαιρέσεων ======
  
-Ας εξετάσουμε την κλάση **Vector** που είδαμε στην υπερφόρτωση των τελεστών. Ο προσδιοριστής //nothrow// σε συνδυασμό με τον τελεστή **new** μας υποχρεώνει να ελέγξουμε την επιστρεφόμενη τιμή του τελεστή **new** για να δούμε έαν έχει αποτύχει η διαδικασία δέσμευσης μνήμης ή όχι και στην περίπτωση που έχουμε αποτυχία τερματίζουμε το πρόγραμμα. +Ας εξετάσουμε την κλάση **Vector** που είδαμε στην ενότητα της υπερφόρτωση τελεστών. Ο προσδιοριστής //nothrow// σε συνδυασμό με τον τελεστή **new** μας υποχρεώνει να ελέγξουμε την επιστρεφόμενη τιμή του τελεστή **new** για να δούμε έαν έχει αποτύχει η διαδικασία δέσμευσης μνήμης ή όχι και στην περίπτωση που έχουμε αποτυχία τερματίζουμε το πρόγραμμα. 
  
 <code cpp Vector.cpp> <code cpp Vector.cpp>
Line 35: Line 35:
  
 int &Vector::valueAt(int pos) const { int &Vector::valueAt(int pos) const {
-  if(pos>=length()) {+  if(pos>=size) {
      cerr << "Invalid access position!\n";      cerr << "Invalid access position!\n";
      return array[size-1];      return array[size-1];
Line 43: Line 43:
 </code> </code>
  
-Αν και η παραπάνω διαδικασία δεν είναι λανθασμένη, έχει το βασικό μειονέκτημα ότι θα πρέπει να τερματίσουμε το πρόγραμμα, ακόμη και εάν ο λόγος αποτυχίας είναι ότι ο χρήστης της κλάσης επέτρεψε το πέρασμα αρνητικής τιμής ως όρισμα στον κατασκευαστή.+Αν και η παραπάνω διαδικασία δεν είναι λανθασμένη, έχει το βασικό μειονέκτημα ότι θα πρέπει να τερματίσουμε το πρόγραμμα, ακόμη και εάν ο λόγος αποτυχίας είναι ότι ο χρήστης της κλάσης επέτρεψε το πέρασμα αρνητικής τιμής ως όρισμα στον κατασκευαστή. Ο λόγος είναι ότι στην περίπτωση που αποτύχει η δέσμευση της μνήμης, λόγω λανθασμένου ορίσματος, ο κατασκευαστής της κλάσης **Vector** επιστρέφει ένα αντικείμενο το οποίο δεν είναι σωστά αρχικοποιημένο.
  
 <code cpp VectorUse.cpp> <code cpp VectorUse.cpp>
Line 58: Line 58:
 </code> </code>
  
-Η παραγωγή ενός exception μπορεί να επιλύσει πιο αποτελεσματικά το παραπάνω πρόβλημα διότι επιτρέπει την διαχείριση γεγονότων που δεν επιτρέπουν την ομαλή ροή του προγράμματος. Στο παράδειγμα του κατασκευαστή της κλάσης **Vector**, η αποτυχία κλήσης του τελεστή **new** (χωρίς τον προσδιοριστή //notrhow//) παράγει ένα //exception// τύπου [[http://www.cplusplus.com/reference/new/bad_alloc/|std::bad_alloc]], το οποίο μπορούμε να διαχειριστούμε, όπως παρακάτω:+Η παραγωγή ενός //exception// μπορεί να επιλύσει πιο αποτελεσματικά το παραπάνω πρόβλημα, διότι υποστηρίζει τη διαχείριση συμβάντων που δεν επιτρέπουν την ομαλή εκτέλεση του προγράμματος. Στο παράδειγμα του κατασκευαστή της κλάσης **Vector**, η αποτυχία κλήσης του τελεστή **new** (χωρίς τον προσδιοριστή //notrhow//) παράγει ένα //exception// τύπου [[http://www.cplusplus.com/reference/new/bad_alloc/|std::bad_alloc]], το οποίο μπορούμε να διαχειριστούμε στη μέθοδο //main//, όπως παρακάτω:
  
 <code cpp Vector.cpp> <code cpp Vector.cpp>
Line 78: Line 78:
 Vector::Vector(int length) { Vector::Vector(int length) {
   size = length;   size = length;
-  array = new (nothrow) int[size];+  array = new int[size];
   for(int i=0; i<size; i++)   for(int i=0; i<size; i++)
     array[i] = 0;     array[i] = 0;
Line 117: Line 117:
  
 <WRAP tip 80% center round> <WRAP tip 80% center round>
-Αν και στο παραπάνω απλό παράδειγμα είναι προφανές ότι είναι πιο απλό να ελέγξει κανείς το μέγεθος της παραμέτρου size πριν καλέσει τον κατασκευαστή, κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να εφαρμοστεί σε όλες τις περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα το μέγεθος **size** παράγεται δυναμικά από το πρόγραμμα και ο κατασκευαστής καλείται σε αρκετά διαφορετικά σημεία του προγράμματος.+Στο παραπάνω απλό παράδειγμα είναι προφανές ότι είναι πιο απλό να ελέγξει κανείς το μέγεθος της παραμέτρου //size// πριν καλέσει τον κατασκευαστή. Σε αυτή την περίπτωση, ο έλεγχος θα πρέπει να γίνεται από το χρήστη της εκάστοτε βιβλιοθήκης, ενώ η βιβλιοθήκη δεν παρέχει καμία εγγύηση για τον τρόπο συμπεριφοράς της εάν περαστούν λανθασμένα ορίσματα. Τα //exceptions// εξασφαλίζουν ότι η βιβλιοθήκη θα παράξει μία εξαίρεση εάν η δέσμευση της μνήμης αποτύχει.
 </WRAP> </WRAP>
 +
 ===== Τύποι παραγόμενων εξαιρέσεων ===== ===== Τύποι παραγόμενων εξαιρέσεων =====
  
Line 133: Line 134:
 ===== Δημιουργία και διαχείριση της εξαίρεσης ===== ===== Δημιουργία και διαχείριση της εξαίρεσης =====
  
-Όπως σε όλες τις γλώσσες αντικειμενοστραφούς προγραμματισμού η παραγωγή μιας εξαίρεσης θα πρέπει να γίνει μέσα σε ένα //try block// και η διαχείριση της μέσα σε ένα //catch block// που ακολουθεί το //try block//. Δείτε το παρακάτω ενδεικτικό παράδειγμα.+Όπως σε όλες τις γλώσσες αντικειμενοστραφούς προγραμματισμού η παραγωγή μιας εξαίρεσης θα πρέπει να γίνει μέσα σε ένα //try block// και η διαχείριση της μέσα σε ένα //catch block// που ακολουθεί το //try block//. Δείτε το παρακάτω ενδεικτικό παράδειγμα, όπου ανάλογα με την είσοδο που βάζει ο χρήστης παράγεται διαφορετικού τύπου //exception//. 
  
 <code cpp ExceptionHandling.cpp> <code cpp ExceptionHandling.cpp>
Line 151: Line 152:
     cout << "Enter option (1-5): ";     cout << "Enter option (1-5): ";
     cin >> option;     cin >> option;
-    short int c;+    char c;
     MyException ex;     MyException ex;
     switch(option) {     switch(option) {
Line 164: Line 165:
         break;         break;
       case 4:       case 4:
-        throw string("C++"); //throw a string+        throw string("C++"); //throw a std::string
         break;         break;
       case 5:       case 5:
Line 170: Line 171:
         break;         break;
       default:       default:
-        c = -10; throw c;  // throw a character (default option)+        c = -10;  
 +        throw c;  // throw a character
         break;         break;
     }     }
Line 183: Line 185:
   } catch(const MyException &ex) {   } catch(const MyException &ex) {
     cout << "Got '"<< ex.what() <<"'!\n";     cout << "Got '"<< ex.what() <<"'!\n";
-  } catch(...) {+  } catch(...) {    // catch any exception not caught above!
     cout << "Got an exception of unknown type!\n";     cout << "Got an exception of unknown type!\n";
   }   }
Line 190: Line 192:
 </code> </code>
  
-<WRAP tip 80% center round> +<WRAP info 80% center round> 
-Στον παραπάνω κώδικα μπορείτε να παρατηρήσετε τα διαφορετικά μηνύματα που παράγονται ανάλογα με τον τύπο της εξαίρεσης. Παρατηρήστε επίσης ότι αν και παράγεται ένα αντικείμενο τύπου //short int//, το οποίο χωράει σε ένα //int// δεν γίνεται κάποια αυτόματη μετατροπή τύπου, ώστε το //catch block// που πιάνει τύπους //int// να πιάσει και αντικείμενα τύπου short int. +Στον παραπάνω κώδικα το //catch block// 
-</WRAP> +<code cpp> 
- +  } catch(...) {     // catch any exception not caught above! 
-===== Κληρονομικότητα ===== +    cout << "Got an exception of unknown type!\n";
- +
-Ας υποθέσουμε ότι έχουμε τη σχέση κληρονομικότητας μεταξύ των κλάσεων **IDException** και **CountedIDException**, όπως παρακάτω: +
- +
-<code cpp BaseException.h> +
-class BaseException: public std::exception { +
-protected: +
-  int a; +
-public: +
-  BaseException(int a) { this->a = a; } +
-  const char* what() const throw() { +
-    char s[64]; +
-    sprintf(s, "BaseException, a: %d", a); +
-    return s;+
   }   }
-}; 
 </code> </code>
 +πιάνει όλους τους τύπους //exception// που δεν πιάστηκαν στα προηγούμενα //catch blocks//. Τοποθετώντας ένα //catch block// αυτής της μορφής είναι δυνατόν να εφαρμόσετε ένα τελικό έλεγχο για τύπους εξαιρέσεων που δεν έχετε προβλέψει ότι μπορούν να παραχθούν από τον κώδικα σας.
 +</WRAP>
  
-<code cpp DerivedException.h> +<WRAP tip 80% center round> 
-#include "BaseException.h" +Στον παραπάνω κώδικα μπορείτε να παρατηρήσετε τα διαφορετικά μηνύματα που παράγονται ανάλογα με τον τύπο της εξαίρεσης. Παρατηρήστε, ότι αν και παράγεται ένα αντικείμενο τύπου //char//, το οποίο χωράει σε ένα //int// δεν γίνεται κάποια αυτόματη μετατροπή τύπου, ώστε το //catch block// που πιάνει τύπους //int// να πιάσει και αντικείμενα τύπου //char//. 
-class DerivedException: public BaseException { +</WRAP>
-  int b; +
-public: +
-  DerivedException(int a, int b): Base(a) { this->b = b; } +
-  const char* what() const throw() { +
-    char s[64]; +
-    sprintf(s, "DerivedException, a: %d, b: %d", a, b); +
-    return s; +
-  } +
-}; +
-</code>+
  
-<code cpp ExceptionUse.cpp> +<WRAP tip 80% center round> 
-#include <iostream> +Στον παραπάνω κώδικα παρατηρήστε ότι για τα αντικείμενα τύπου //std::string// και //MyException// διαχειριζόμαστε μία αναφορά στον παραγόμενο αντικείμενο και όχι το αντικείμενο το ίδιο. Ο λόγος είναι ότι στην περίπτωση που συμβεί αυτού του τύπου το //exception//, κατά τη διαχείριση του, αντιγράφεται στο //catch block// μόνο η αναφορά (δηλαδή ένας δείκτης προς το αντικείμενο) και όχι το σύνολο του αντικειμένου. Η συγκεκριμένη επιλογή γίνεται για λόγους επίδοσης. 
-using namespace std; +</WRAP>
- +
-int main() { +
-  try { +
-  } catch(BaseException ex) { +
-    cout << ex.what(); +
-  } catch(DerivedException ex) { +
-    cout << ex.what(); +
-  } +
-  return 0; +
-} +
-</code>+
  
  
  
cpp/exception.txt · Last modified: 2023/05/15 14:01 by gthanos